Proje, okulu tüm öğrencilerin her ortamda kendilerini rahat hissetmelerini sağlayabilen misafirperver bir topluluk olarak algılama ihtiyacından kaynaklanmaktadır. Birinci sınıf öğrencilerinden gelen proje fikri, onların okul yaşamına katılım ve motivasyon derecelerini yansıtmalarına yol açmaktadır. Özellikle öğrenciler sıhhi tesisat, muslukların kötü temizliği ve arızalı olmasından, kapı ve aksesuarların tahrip olmasından, bunun sonucunda gizlilik eksikliğinden ve duvarlarda utanç verici yazılardan şikayet etmekte; ayrıca okulda zorbalık olaylarını çok fazla maruz kaldıklarından bazı veliler bu sorunu öğretmenlerle gündeme getirmektedirler. Çünkü bu durum çocukların bazen hizmetlerden yararlanmaktan vazgeçmek zorunda kaldığı bir noktaya gelmektedir. Aynı zamanda öğrenciler okulun gün içinde önemli miktarda zaman geçirebilecekleri bir yer olarak iyileştirilmesi için çalışmak istediklerini dile getirdiler.

Öğretmenler, üzerinde çalışılacak problemi belirlerken problem çözme uygulamalarını kullanarak öğrencilerin yaratıcı ve proaktif olmasını teşvik etmeye, herkesin katılımını sağlamaya ve onları konuyu ele almaya teşvik etmek için sorular sormaya çalıştılar. Ardından herkesin katkılarını sunduğu verimli bir tartışma yaşandı. Öğretmen sınıf grubunu metodik olarak gözlemledi. Formüle edilen çeşitli hipotezler arasındaki karşılaştırmada onu destekledi. Bireysel farklılıklara değer vererek kurallara ve yapılacak işlemlere uygunluğu sağladı. Sınıfın tüm üyeleri düşüncelerini ifade etmekte, kendilerini gelişim hipotezine atmakta, okulun ortak alanlarını yenileme çalışmalarında kendilerine yardımcı olabilecek okul dışındaki insanları (ebeveynler, akrabalar) dahil etmekte özgür hissettiler. Bu yaklaşım hizmet öğrenimi olarak bilinir. 

Okul, bu durumda "öğrenmeyi öğretme" görevini "olmayı öğretme" göreviyle birleştirmekte, böylece öğrenci özerk ve verimli seçimler yapabilmek için gerekli araçları ve değerleri edinebilmektedir. Bu kesinlikle bir deneyim gücü olmuştur. Öğrenciler, değişen derecelerde sınıfta öğrendiklerini gerçek problemleri çözmek için kullanma yeteneğini kazanmış ve geliştirmişlerdir. Hizmet Öğrenme yönteminin ve özerklik okulunun kendisinin gerektirdiği gibi kolaylaştırıcı, arabulucu, yönetici için ayrılan rol, öğrencilerde daha büyük bir benlik saygısı, bir güven ortamının yaratılması, en zayıf öğrencilerde bile çalışma motivasyonunu teşvik eden bir tür empatik ilişki ile sonuçlanmıştır.

Bu durumda okul, "öğrenmeyi öğretme" görevini "olmayı öğretme" ile birleştirmiştir. Böylece öğrenci özerk ve verimli seçimler yapabilmek için gerekli araç ve değerleri edinebilmiştir. Bu kesinlikle güçlü bir deneyim oldu. Öğrenciler, değişen derecelerde, sınıfta öğrendiklerini gerçek problemleri çözmek için kullanma becerisini kazanmış ve geliştirmiştir. Hizmetle Öğrenme yönteminin ve özerklik okulunun kendisinin gerektirdiği şekilde en zayıf öğrencilerde bile ders çalışmak için motivasyonu teşvik eden ilişki kolaylaştırıcı, arabulucu, yönetici için ayrılan rol, öğrencilerde daha fazla özsaygı oluşmasına, bir güven ikliminin yaratılmasına, bir tür empatik davranışa neden olmuştur. 

Hizmetle Öğrenme, okul veya toplumdaki önemli bir hizmeti, okul öğrenimi ve yurttaşlık sorumluluğu ile birleştirir. Hizmetle Öğrenme, toplum hizmetinden veya gönüllülükten iki şekilde ayrılır. İlk olarak hizmet faaliyeti okul becerileri ve içeriği ile tamamlanır. İkinci olarak öğrenciler hizmet deneyimleri üzerinde yapılandırılmış bir şekilde düşünürler.

www.indire.it